سینا کوچکی - دانشجوی کارشناسی، گروه مدیریت جهانگردی، دانشکده صنایع دستی، میراث فرهنگی و گردشگری نوشهر، دانشگاه مازندران، نوشهر، ایران
سهیلا انتظاری - دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، ایران- عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی ترجمان علوم، تهران، ایران

گردشگری ورزشی یک پدیده اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است که مخلوطی از دو موضوع جذاب ورزش و گردشگریاست. با توجه به اهمیت و اعتبار این دو مقوله (گردشگری و ورزش)، دست اندرکاران و مسئولین بخش ورزش و گردشگری برایرسیدن به اهداف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی خود متوسل به گردشگری ورزشی شدهاند. هدف اصلی و ذاتی ورزش افزایشسلامتی از طریق پرداختن به آن است. از اینرو، گسترش ورزش را می توان به افزایش میزان مشارکت در ورزش در سطوح مختلف،از ورزش آموزشی و مدارس گرفته تا ورزش همگانی، قهرمانی و حرفهای تعبیر کرد. از دیدگاه گردشگری، توسعه ورزش می تواند ازیک مشارکت فعال در ورزش در زمان تعطیلات یا غیرتعطیلات تا تجربه ورزشی غیرفعال در حین گردشگری یا در محل مبداء اتفاقافتد. توسعه ورزش در مبدا به کمیت و کیفیت تاسیسات، برنامه ها و حتی آموزش هایی که در اصل برای گردشگران فراهم شده است،بستگی دارد. تجارب گردشگری که سبب توسعه ورزش می شوند، ممکن است طی بازدید از یک جاذبه طبیعی، همانند مناظر زمینی،دریایی و هوایی، یا فرهنگی و مصنوعی اتفاق افتد. بنابراین، گسترش دادن ورزش میتواند به دو حالت سازماندهی شده یا ناشی ازفعالیت های مستقل گردشگری باشد.

گردشگری، توریسم، توسعه پایدار، ورزش، رویداد ورزشی