اثربخشی آموزش ارتباط بدون خشونت بر همدلی کودکان پیش دبستانی شهر محمودآباد

پژوهش حاضر به منظور تبیین اثر بخشی آموزش ارتباط بدون خشونت بر همدلی در کودکان پیش دبستانی مهدکودکهای تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر محمودآباد انجام شده است. نمونه پژوهش شامل30 نفر از نوآموزان پیش دبستانی در سال تحصیلی96-97 بوده که به روش نمونه گیری تصادفی از میان 157 نوآموز پیش دبستانی 7 مهد کودک انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بوده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه بهره همدلی آییونگ (2009) استفاده شد. نوآموزان گروه آزمایش در 16 جلسه تحت آموزش ارتباط بدون خشونت (الگوی ارتباطی معرفی شده توسط مارشال روزنبرگ) قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان برنامه مداخله، ارزیابی مجدد به وسیله مقیاس مذکور از هر دو گروه انجام شد و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس بررسی گردید. نتایج نشان داد که آموزش ارتباط بدون خشونت به طور معناداری موجب افزایش بهره همدلی در گروه آزمایش شد اما این بهبودی در شرکت کنندگان گروه کنترل که مداخله ای دریافت نکرده بودند دیده نشد. p‹0/05 بنابراین پیشنهاد می شود با پرداختن به چنین آموزشهایی مهارت های کودکان که نسل آینده جامعه هستند را ارتقاء بخشید.

Keywords:

ارتباط بدون خشونت , همدلی , کودکان پیش دبستانی