پیش بینی مشغولیت تحصیلی بر اساس یادگیری خودمدیریتی، رغبت برای یادگیری و خودکنترلی در دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان سنندج

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مشغولیت تحصیلی بر اساس ابعاد یادگیری خودراهبر شامل خودمدیریتی، رغبت برای یادگیری و خود کنترلی در دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان سنندج انجام گرفته است .دراین پژوهش از روش توصیفی همبستگی استفاده شد.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان متوسطه دوم ناحیه ی دو شهرستان سنندج در سال تحصیلی 1397- 1398 به تعداد 4235 نفر بودند که باتوجه به جدول مورگان 351 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به صورت تصادفی انتخاب شدند .برای سنجش متغییرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های یادگیری خودراهبر (فیشر وهمکاران،( 2001 و مشغولیت تحصیلی تینیو (2009) استفاده شد .در این پژوهش از روشهای آمار استنباطی همبستگی اسپیرمن ورگرسیون چند گانه استفاده شد .یافته ها نشان دادند بین یادگیری خودمدیریتی، رغبت برای یادگیری، خودکنترلی ومشغولیت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد که سطح معناداری کمتر از0/01 می باشد. ونیز تاثیر دوبعد رغبت برای یادگیری وخود مدیریتی برمشغولیت تحصیلی دانش آموزان معنادار بود اما خود کنترلی تاثیر معناداری برمشغولیت تحصیلی دانش آموزان نداشت. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد متغیرهای پیش بین توانایی پیش بینی متغیر ملاک ( مشغولیت تحصیلی ) را دارند. و می توانند در افزایش یا کاهش مشغولیت تحصیلی یادگیرندگان نقش داشته باشند، همچنین مشغولیت تحصیلی دانش آموزان باعث پیشرفت تحصیلی بیشتری توسط ابعاد یادگیری خودراهبر می شود.

Keywords:

مشغولیت تحصیلی , یادگیری خودمدیریتی , رغبت برای یادگیری , خودکنترلی