پیش بینی مشغولیت تحصیلی بر اساس انگیزش مدرسه در دانش آموزان متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مشغولیت تحصیلی بر اساس انگیزش مدرسه در دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان سنندج انجام گرفته است .دراین پژوهش از روش توصیفی -همبستگی استفاده شد.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان متوسطه دوم ناحیه ی دو شهرستان سنندج در سال تحصیلی 1397- 1398 به تعداد 4235 نفر بودند که باتوجه به جدول مورگان 351 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به صورت تصادفی انتخاب شدند .برای سنجش متغییرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های انگیزش پیشرفت تحصیلی (مک اینرنی، ( 1991 و مشغولیت تحصیلی تینیو (2009) استفاده شد .در این پژوهش از روشهای آمار استنباطی همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند گانه استفاده شد. یافته ها نشان دادند که بین انگیزش مدرسه و مشغولیت تحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد که سطح معناداری کمتر از 0/01 می باشد. ازمیان مولفه های انگیزش مدرسه تاثیر گرایش به کسب توانایی وگرایش به هدف اجتماعی بر مشغولیت تحصیلی دانش آموزان معنادار بود اما گرایش به عملکرد وگرایش به هدف بیرونی تاثیرمعنادار بر مشغولیت تحصیلی نداشت، در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد متغیر انگیزش مدرسه توانایی پیش بینی مشغولیت تحصیلی دانش آموزان را دارد و می تواند در افزایش یا کاهش مشغولیت تحصیلی یادگیرندگان نقش داشته باشد، همچنین مشغولیت تحصیلی دانش آموزان بواسطه ی انگیزش مدرسه پیشرفت تحصیلی بیشتری را در پی دارد.

Keywords:

مشغولیت تحصیلی , انگیزش مدرسه , پیشرفت تحصیلی