احمدرضا کشتکارقلاتی - استادیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه خوارزمی

با افزایش جمعیت در دنیای امروز نیاز به ساخت و ساز، تخریب و جایگزینی ساختمان ها نیز افزایش یافته و هرگونه ساخت و ساز موجب افزایش مصراف متابع، خاکبرداری و ایجاد نخالها میشود و همین امر موجب ایجاد مشکلات زیست محیطی ناشی از کاهش منابع و افزایش تولید پسماندها شده است. یکی از راههای حل این مشکل، بازیافت مصالح ساختمانی به جای دفن آنها و استفاده بهینه از امکانات جهت محافظت از منابع برای آیندگان است. مدیریت مصالح قابل بازیافت و پسماندهای ساختمانی از عوامل مهم توسعه زیست محیطی است. استفاده مجدد و بازیافت نخاله های ساختمانی کمک شایانی به کاهش حجم پسماندها و آلاینده های محل دفن و در نتیجه کاهش هزینه ها می کند. توسعه پایدار با مفهوم استفاده بهینه از امکانات جهت محافظت از منابع برای آیندگان شامل بهره وری منابع و انرژی در حوزه ساختمان به ارائه راهکارهای طراحی در چرخه زندگی ساختمان پرداخته است. هدف از این پژوهش بازشناسی و تحلیل فرآیند ساخت زیست دوست در چرخه زندگی ساختمان بوده و برای این منظور با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی چرخه ساختمان در مراحل مختلف ساخت پرداخته شده است. نتیجه آن که برای نگهداری ساختمان در چرخه مفاهیم زیست محیطی، بایستی در تمامی مراحل پیش از ساخت، بهره برداری در چرخه زندگی ساختمان، و مراحل پس از ساخت و تخریب، استانداردهای مربوط به سنجش زیست محیطی ساختمان مورد توجه قرار گیرد. در مرحله پیش از ساخت و طراحی بایستی به اجزای ساختمان به عنوان منابع توجه شده و نوع به کارگیری مصالح بازیافتی در اجزای ساختمان مورد توجه قرار گیرد. فرآیند پیش از ساخت شامل مرحله استخراج، تولید، انتقال و استقرار می شود که راهکارهای زیست دوست بر کاهش مصرف منابع و انرژی تاکید دارند. فرآیند طراحی و ساخت نیز شامل مراحل طراحی و ساخت نما، طراحی داخلی و طراحی منظر می شود که در این مرحله بایستی استفاده از مصالح نوین بازیافتی در دستور کار قرار گیرد.

بازیافت، توسعه پایدار، فرآیند ساخت زیست دوست، مصالح بازیافتی.