سید رسول سوزنده پور - دانشجوی دکتری رشد حرکتی، دانشگاه خوارزمی تهران
فرهاد قدیری - استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی تهران
سعید ارشم - استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی تهران

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه اثر سه روش تمرینی اگزرگیم و راه رفتن روی تردمیل بر کارکرد جسمانی (تعادل و قدرت عضلانی پاها) مرتبط با سقوط در سالمندان بود. شرکت کنندگان 60 نفر از سالمندان 60 تا 70 ساله شهر شیراز بودند که سابقه زمین خوردن و بازی اگزرگیم نداشتند و به صورت تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان فرم رضایت نامه مبنی بر شرکت در پژوهش را براساس استانداردهای پژوهشی پژوهشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم تکمیل کردند. پس از انجام پیش آزمون، شرکت کنندگان به چهار گروه همسان تقسیم شدند: گروه اگزرگیم انفرادی، گروه اگزرگیم گروهی، گروه اگزرگیم شناختی و گروه تردمیل. مدت دوره چهار هفته و هر هفته سه جلسه تمرینی مجزا بود. از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) برای تحلیل داده ها استفاده شد و سطح معنا داری آلفای 05/0 درنظر گرفته شد. ننایج نشان داد که شرکت کنندگان هر چهار گروه در آزمون های تعادل فولرتون و برخاستن و نشستن پیشرفت داشتند (0.05> P)؛ اگرچه گروه اگزرگیم شناختی در قدرت عضلانی پاها تفاوت معناداری را نشان ندادند (0.05 < P). مقایسه بین گروه ها نشان داد که تفاوت معناداری در تعادل فولرتون وجود نداشت؛ اگرچه گروه تمرین های گروهی امتیازهای بیشتری را کسب کردند. در آزمون برخاستن و نشستنن نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد و گروه اگزرگیم انفرادی امتیازهای بیشتری را کسب کردند. براساس نتایج پژوهش، افراد غیرفعال سالمند می توانند به منظور بهبود تعادل و پیشگیری از خطر سقوط از تمرین های گام برداری اگزرگیم سود ببرند.

اگزرگیم, تعادل, قدرت عضلانی, سالمند, سقوط