محمد موحدی - دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهید آیت نجف آباد

بررسی کارنامه آموزشی تربیت دینی در مدارس و تحقیقات، نشان از ناکارآمدی آن به خصوص در تدریس می دهد . دانشگاه تهران در پژوهشی با عنوان بررسی آسیب شناسی آموزه های دینی به نظر سنجی از 491 دانشجو پرداخته و بر اساس یافته ها، 83 درصد دانشجویان، دروس دینی را دارای جذابیت کافی نمی دانستند. 73 درصد ، معتقد بودند که محتوای دروس دینی انگیزه لازم را برای تداوم مطالعه ایجاد نمی کند 75. درصد ،اظهار داشتند که استادان دینی از محبوبیت کمتری نسبت به سایر استادان برخوردارند. 61 درصد ، بر این باور بودند که استادان حوزوی در برقراری ارتباط با دانشجویان موفقیت زیادی ندارند. حال اگر بتوانیم تغییری در تدریس به وجود آورد که انگیزه را افزایش دهد و جذابیت را برای کودکان بالا ببرد همچنین محبوبیت معلم را افزایش دهد گامی موثر در تدریس درست دینی برداشته ایم. یکی از این روشها آموزش به روش بازی است که نه تنها موارد فوق را میسر و عملی می گرداند، بلکه در رشد مهارت های اجتماعی، شناختی(تفکر)، بدنی و حسی کمک شایانی به کودکان می نماید .در این مقاله بازی را به عنوان روشی که می توان جایگزین روشهای سنتی کرد بررسی میکنیم، اهمیت و فواید آن را ذکر و درنهایت چندی از آموزه های دینی ابتدایی را با بازی آموزش می دهیم.

آسیب شناسی دینی، اهمیت بازی، تدریس موثر