محمدرضا نیسی دغلاوی - کارشناس ارشد عمران گرایش سازه های هیدرولیکی، دانشگاه شهید چمران اهواز
ایمان ولی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
وحید حاتمی دزدارانی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

منحنی های شکنندگی (آسیب پذیری)، ابزار مفیدی برای برآورد خطر آفرینی زیر ساخت های شهریمی باشند. این منحنی ها احتمال خرابی را برای سطوح مختلف شدت زلزله نشان می دهند. به کمک اینمنحنی ها میتوان با تعیین میزان آسیب پذیری سازه ها، آنها را برای مقاوم سازی اولویت بندی کرد. در اینپژوهش مدل های چهار، هشت و دوازده طبقه قاب خمشی بتن آرمه، در نظر گرفته شده و میراگرهای تسلیم شونده U- شکل و جداگرهای لاستیکی هسته سربی به آنها افزوده شد. این مدل های سازهای تحت تحلیل های دینامیکی غیرخطی افزایشی با استفاده از رکوردهای شتاب حوزه نزدیک به گسل با شدت ها و محتواهای فرکانسی مختلف در نرم افزار Sap2000 قرار گرفته و در نهایت منحنی های شکنندگی قاب ها ترسیم شده اند. نتایج بدست آمده نشان داد که تکنیک استفاده همزمان از میراگر تسلیم شونده U- شکل جداگر لاستیکی هسته سربی به عنوان روشی مناسب جهت مقاوم سازی سازه ها در برابر زلزله می باشد؛ به گونه ای که در اکثر مدل های بررسی شده در این پژوهش، سطوح آسیب مجاز توصیه شده مطابقآیین نامه های ارزیابی لرزهای نسبت به حالت بدون میراگر و جداگر به سطوحی تبدیل شده است که می توانگفت تحت رکوردهای حوزه نزدیک عملکرد مطلوبی را داشته است و آسیب چندانی را تجربهننموده اند. با وجود اینکه بهبود عملکرد لرزهای در همه سازه های این پژوهش مشهود بوده است امااین بهبود با افزایش ارتفاع سازه ها از 4 به 12 طبقه کاسته می شود، به عنوان نمونه در سازه 12 طبقه متناظر شدت PGA=1g تحت رکوردهای حوزه نزدیک گسل 35 درصد احتمال آسیب جدی مشاهده می شود حالآنکه مقدار نظیر آن در سازه 4 طبقه کمتر از 10 درصد می باشد. ضمن اینکه در عملکردسازهه ای مجهز به سیستم میراگر و جداگر تحت رکوردهای حوزه نزدیک گسل معمولا 3 سطح آسیبناچیز، متوسط و جدی مشاهده شده است و سازه وارد سطح عملکرد آسیب جدی نشده است.

آسیب پذیری، تحلیل دینامیکی افزایشی، میراگر تسلیم شونده U- شکل، جداگر لاستیکی هسته سربی، زلزله حوزه نزدیک گسل