ناهید ذابحی - مدرس دانشگاه علمی کاربردی فرماندهی انتظامی استان سیستان و بلوچستان

حریم خصوصی در زبان محاوره و نیز مباحث فلسفی، سیاسی و حقوقی، مکرر استفاده میشود، ولی تاکنون تعریف مدون و مشخص از آن ارائه نشده است .مفهوم حریم خصوصی، ریشه عمیقی در مباحث انسانی و جامعه شناسی دارد که نشان می دهد چگونه در فرهنگهای مختلف برای آن ارزش قائل شده اند. در کشورمان نیز باآنکه نظام حقوقی دستکم از زمان تصویب اولین قانون اساسی، با عطف به حمایتهای سنتی از حق حریم خصوصی مانند رعایت حرمت مسکن اشخاص و منع باز کردن نامه های شخصی و غیره آشنا شده است؛ اما قانون خاص که به طور اختصاصی به موضوع حریم خصوصی بپردازد وجود ندارد . تجزیه وتحلیل قانون و نتیجه پژوهش نشان میدهد که مقنن قانون اساسی، قانون مجازات اسلامی، قانون آیین دادرسی کیفری، قانون مدنی، قانون امربه معروف و نهی از منکر، قوانین مرتبط با فضای سایبر و نگارش سایر قوانین خاص حفاظت و حراست از حریم خصوصی را سرلوحه کار خود قرار داده است، ولی بااین وجود در برخی قوانین رعایت حریم خصوصی با ایراد مواجه است و تعارضاتی بین قانون و مفهوم حریم خصوصی وجود دارد .حمایت اساسی از حریم خصوصی نیازمند یک قانون منسجم و مستقل است و تاکید قانونگذار مبنی بر اینکه قوانین مغایر با قانون خاص حریم خصوصی فاقد اعتبار میباشد فقط در این صورت است که میتوان از حریم خصوصی به معنای واقعی حمایت کرد .البته همانطور که تفریط در حریم خصوصی باعث آسیب به شخص یا دیگران میشود افراط در آن نیز باعث آسیب به خود و دیگران خواهد شد بنابراین شایسته است همانند دیگر قوانین تعادل در آن رعایت شود.

قانون اساسی، حریم خصوصی، حمایت