فاطمه زهرا خوش اخلاق - دانشجوی مقطع کارشناسی رشته علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی
پویش پراشی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی

شناخت جایگاه هر کشور در سیاست خارجی کشورهایی که با آن تعاملی پایدار دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برایسالیانی متمادی، دو کشور جمهوری اسلامی ایران و جمهوری عربی سوریه، از ارتباطی تنگاتنگ برخوردار بوده اند و در فراز ونشیب های بین المللی و منطقه ای، همواره توانسته اند به عنوان دو کشور هم پیمان عمل نمایند. در این پژوهش، پرسش اصلی ازاین قرار است که: کشور جمهوری اسلامی ایران، در سیاست خارجی کشور جمهوری عربی سوریه از چه جایگاهی برخوردار بودهاست در پاسخ به این پرسش، فرضیه پژوهشگر به این شرح است که با توجه به رخدادهای منطقه ای و نیز مطالعات انجام شدهدر ارتباط با سیاست های خارجی دو کشور یادشده، می توان جایگاه کشور جمهوری اسلامی ایران را در سیاست خارجی کشورجمهوری عربی سوریه، جایگاهی از گونه حامی و مستشارمآبانه توصیف کرد. در این پژوهش، داده ها با استفاده از روش اسنادیگردآوری شده است، روش تحلیل داده ها، روش تحلیل محتوا است، و آنچه که چهارچوب نظری پژوهش را شکل داده است،نظریه نوواقع گرایی، با تمرکز بر دیدگاه اندیشمند نوواقع گرا، کنت والتز است.

سیاست خارجی، جمهوری اسلامی ایران، جمهوری عربی سوریه، نوواقع گرایی