مهدی دهقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت گردشگری ، موسسه آموزش عالی بینالود ، مشهد مقدس
سیامک منصوری - استادیار گروه مدیریت گردشگری ، موسسه آموزش عالی بینالود ، مشهد مقدس

حمل و نقل ، که به طور کلی به معنای انتقال افراد ، کالا و اطلاعات است یکی از محرک های اقتصادی در هر کشور محسوبمی شود.امروزه با توجه به گسترش و رشد فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در ایران و جهان و به تبع آن لزوم جابجایی سریع مردم،کالا ، خدمات و در نتیجه افزایش روزافزون تقاضا، توسعه بخش حمل و نقل هوایی یک ضرورت اجتناب ناپذیر شده است .در عینحال ، گسترش حمل ونقل نقش مهمی نیز در توسعه گردشگری جمعی ایفا کرده است . یکی از پیامدهای مهم آزادسازی حمل ونقل هوایی ، توسعه سیستم شبکه های هاب و انشعابی بود که توسط خطوط هوایی سنتی اتخاذ شد . در نتیجه این رویه ،تعداد مسافران ترانزیت در سراسر دنیا افزایشیافته و مقاصد گردشگری به پیدا کردن راه هایی برای جذب آنها به عنوان گردشگرعلاقه مند شدند . علاوه بر این ، آزاد سازی فرودگاه ها ، به دنبال روند جدید تجاری سازی و فرآیندهای خصوصی سازی ، فرودگاه هارا بر آن داشت تا بر افزایش درآمد خود از فعالیت های تجاری تمرکز کنند. برنامه های ویژه ترانزیت مزایای بسیاری دارند . اینبرنامه ها موجب افزایش ورودی گردشگران شده و میزان اشتیاق آنان برای بازدید مجدد را افزایش می دهند. همچنین مزایایاقتصادی را نیز برای خطوط هوایی و سهامداران صنعت محلی به ارمغان می آورند. در واقع این امر متکی بر جذب مسافرانی استکه قبلا نقطه ترانزیت را به عنوان یک مقصد گردشگری به حساب نمی آورده اندو اکنون این فرصت را دارند که با پرداخت هزینهیک سفر هوایی از دو مقصد بازدید نمایند. در این مقاله همچنین ، شکل جدیدی از گردشگری با عنوان گردشگری ترانزیت مطرح می شود که حاصل مشارکت بین خطوط هوایی ، فرودگاه ها و سازمان های گردشگری است.

حمل و نقل هوایی ، سیستم شبکه های هاب و انشعابی ، گردشگری ترانزیت ، ماندگاری مسافر