عوامل تعیین کننده تجارت در کشورهای گروه D8 براساس مدل جاذبه

همکاریهای منطقهای در حال حاضر به عنوان ابزاری برای کمک به ایجاد محیط تجاری قابل پیشبینیتر، با ثباتتر و عاملی برای جلوگیری از محدودیت های آینده در دسترسی به بازار، به شمار می آید. گروه D8 یکی از ترتیبات منطقه ای است که با حضور هشت کشور در حال توسعه یعنی ایران، ترکیه، پاکستان، بنگلادش، اندونزی، مالزی، مصر و نیجریه شکل گرفته است. این گروه به دنبال برگزاری کنفراس توسعه برای همکاری اقتصادی میان کشورهای مزبور به طور رسمی در تاریخ 25خردادماه 15 )1376 ژوئن (1997 با برگزاری اولین اجلاس سران گروه در استانبول آغاز به کار کرد. در اولین اعلامیه سران (بیانیه استانبول) مهمترین هدف این گروه کمک به توسعه اقتصادی و اجتماعی این کشورها عنوان شده است. در این مقاله به دنبال بررسی رابطه صادراتی ایران با کشورهای گروه D8 براساس مدل جاذبه با استفاده از داده های ترکیبی برای دوره زمانی 2011 الی 2017 می باشیم نتایج حاصل از برآورد معادلات مختلف نشان میدهد که حجم فعالیتهای اقتصادی(تولید ناخالص داخلی) طرف تجاری ایران و نیز فاصله کشورهای گروه از ایران به ترتیب رابطهای مثبت و منفی بر صادرات ایران دارند. همچنین جمعیت این کشورها و نیز هم مرز بودن این کشورها با صادرات ایران رابطه ای مثبت و معنادار دارند.

Keywords:

گروه D8 , داده های ترکیبی , مدل جاذبه , تجارت.