نمودهای باستان گرایی در سروده های هوشنگ ابتهاج
Publish place: The 6th National Conference on Modern Research In the field of language and literature of Iran (With participatory culture approach)
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 414
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MTCONF06_003
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399
Abstract:
هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) با ادبیات گذشته پیوندی ناگسستنی داشته و پشتوانه ی فرهنگی سروده هایش بسیار غنی و پربار است. افزون بر محتوا و مفهوم، عناصر زبانی اشعار او نیز رنگ و بو و ویژگی سروده های شاعران متقدم به خصوص خواجه حافظ شیرازی را داراست. از بارزترین ویژگیهای زبانی اشعاراو، کاربرد آرکائیک زبان است که به زبان شاعر، تشخص ویژه ای بخشیده، با این توضیح که از بلاغت و شیوایی اشعار او کاسته نشده است؛ بنابراین نگارنده در این جستار که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است، میکوشد سروده های وی را از نظر باستان گرایی-که عموما در حوزه های واژگانی و نحوی انعکاس بیشتری یافته است- بررسی نماید.
Keywords:
Authors
سیده مرضیه طبیب
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید چمران اهواز