بررسی سیمای پیامبر در شعر احمد شوقی و عطار نیشابوری

مدائح نبوی یکی از زمینه های شعری است که محور اصلی آن شخصیت حضرت محمد(ص) است. مدح و ستایش ایشان از موضوعاتی است که پس از اسلام بسیاری از شاعران از زبانها و فرهنگهای مختلف به آن پرداخته اند. احمد شوقی شاعر ودانشمند برجسته ی مصر با اثر بی دلیلش و برجسته خود به نام الشوقیات نقش خود را در حوزه ی مدیح نبوی را به خوبی ایفا کرده است. وعطار نماینده ی شعر فارسی زبان سرودن مدایح نبوی در وصف پیامبر در دیوان خود با نام های الهی نامه ،مختار نامه و... وظیفه ی خود را به خوبی انجام داده است این دو شاعر به توصیف ابعاد مختلف شخصیت پیامبر میپردازند، او را به لحاظ شکل ظاهری و منش اخلاقی ستایش میکنند سخن شاعر در این باب از قلبی برآمده که سرشار از صداقت و راستگویی و اخلاص است. به دلیل جایگاه ویژه که این شعر در ادبیات فارسی و عربی وجودارد. پژوهش حاضر کوشیده است با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با بهره گیری از دیوان دو شاعر به بررسی مضامین مشترک در اشعار این دو شاعر بپردازد و نتایج پژوهش نشان داده است مضامین مانند: مدح ، معراج، برتری پیامبر نسبت به پیامبر دیگران و... بخشی اعظمی از اشعار این شاعران به خود اختصاص داده است. شاعران برای بیان این مضامین از اسلوب ادبی ،روش بلاغی ، آرایه های ادبی مثل تشبیه و استعاره بهره گرفته است.

Keywords:

سیمای پیامبر , عطار نیشابوری , احمد شوقی , الشوقیات