بررسی رابطه خود و دیگری در داستان مهمان اثر آلبر کامو؛ برمبنای رویکرد نشانه-معناشناختی گفتمانی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,889

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MTCONF06_149

تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399

Abstract:

در اغلب داستانهای آلبر کاموی فرانسوی، با توصیفی از الجزایر و مردم عرب مواجهیم که راوی غیرعرب داستان برگزیده شده است تا بدین وسیله، سیه روزی مردم را به نقد و تصویر بکشد. به همین خاطر مدتهاست از منظر نظریه پردازان ادبیات استعمارگری، آثار آلبر کامو به عنوان افشاکننده بدبختی دیگری عرب یا دیگری سیاهپوست و مسئولیتی که استعمارگر در برابر این دیگری دارد، شناخته میشوند. در این مقاله فارغ از پرداختن مستقیم به بحث ادبیات استعمارگری و یا جایگاه انسان از منظر کامو، می کوشیم تا با استفاده از مطالعات نشانه- معناشناختی پساگرمسی، جایگاه خود و دیگری را از خلال رابطه دو فرهنگ بررسی کنیم؛ آنچه در این میان به روشن شدن بهتر سخن کمک میکند، نظریه سپهرنشانه ای یوری لوتمان است. هدف از این مقاله، ارائه دیدگاه متفاوتی از تفکر کامو به عنوان نویسنده ای دو هویتی و متفکریست که سالها در آثار خود از انساندوستی و برابری، شورش برای رسیدن به هدف و تنهایی بشریت سخن رانده است. خواهیم دید چگونه در جریان حرکت سوژه از نظام گفتمانی عاطفی به اتیک، تفکر استعماری خود نجات دهنده (راوی) و دیگری پایین دست نشان داده خواهد شد. اینکه چطور تلاش برای حفظ کردن محوطه خود ، به عنوان حایل گفتمانی، قادر به تولید معناست و در برابر ایده اتیک کمک به دیگری پایین دست قرار میگیرد و باعث شکل گیری فضای تنشی خود و دیگری میشود.

Authors

عارفه ابوالحسنی هیستانی

کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فرانسه