بررسی مضامین تغزلی در دیوان غزالی مشهدی
Publish place: The 6th National Conference on Modern Research In the field of language and literature of Iran (With participatory culture approach)
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 381
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MTCONF06_168
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399
Abstract:
غزالی مشهدی یکی از شاعران تاثیر گذار قرن دهم هجری است. دوران حیات او مقارن با رواج و گسترش سبک هندی است اما سبک شاعری او بیشتر تحت تاثیر سبک عراقی است. غزالی فصیح و توانمند در سرودن انواع شعر، قصیده، غزل، ترکیب بند، ترجیع بند، قطعه و... است. اگرچه غزالی مشهدی، شاعری عارف مسلک است و مضامین و اصطلاحات عرفانی در شعر او غلبه دارد اما مضامین تغزلی نیز از جمله مضامین پربسامد در شعر اوست. تفکیک مضامین عرفانی از مضامین تغزلی در شعر این شاعر، کار چندان آسانی نیست. در این پژوهش به روش کتابخانه ای با رویکرد توصیفی- تحلیلی، بر آن شدیم تا مضامین تغزلی دیوان غزالی مشهدی را بررسی و تحلیل کنیم. نتایج پژوهش نشان میدهد که مضامین مربوط به عشق، عاشق، معشوق، شاهدبازی، خمریه سرایی، اغتنام فرصت و توصیف طبیعت از مضامین پرتکرار دیوان غزالی مشهدی است.
Keywords:
Authors
زیبا اسماعیلی
استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
لیلا نقدی
دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی