انعکاس مقام مظهریت امام حسین(ع) و یارانشان در اشعار صفی علیشاه اصفهانی

از آنجایی که تمام اوصاف و اسماء الهی دارای مظهری است، انسان کامل نیز مظهر اسم االله و جامع جمیع اسمای الهی است. امام حسین(ع) بهعنوان نمونه بارز انسان کامل، تجلی و انعکاس حضرت حق است و وجود خداوند را در وی میشودنگریست.حضرت سیدالشهدا (ع) و خاندانشان به عنوان مظهر اتم حضرت عبودیت، پا در وادی کربلا نهاده و فجایع و بلایای کربلا را متحمل شدند. رمز تحمل همه این سختیها وصال به حق بود که سبب گردید بلایای عاشورا را چون شهدی نوشند و در جوار حضرت حق آرام گیرند.نگاه عرفانی به واقعه کربلا، به تفسیر عاشورا و تحمل فجایع کربلا میپردازد. در این پژوهش ضمن معرفی صفیعلیشاه و توضیح مقام مظهریت به عنوان یکی از شاخصه های عرفانی، ابیات شاعر با موضوع مظهریت مورد تحلیل قرار گرفته و شاعر با نگاه عرفانی، امام حسین(ع) را مظهر اوصاف و اسماء الهی و آینه تجلی حق برشمرده است.

Keywords:

امام حسین(ع) , مظهریت , عاشورا , صفی علیشاه اصفهانی.