خدابخش اسداللهی - استاد راهنما
عیسی پاشاپور - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

مرثیه به عنوان یکی از شعبه های ادبیات غنایی، در طول تاریخ ادب فارسی، تحولات مختلفی از حیث ساختار و محتوا را تجربه کرده و در این مقاله سعی شده است تا با نگاهی موشکافانه به محتوای مرثیه در شعر معاصر فارسی ایران و البته با تاکید و تمرکز بر سوگ سروده ها درباره فروغ فرخزاد، چند مشخصه بارز از محتوای مراثی معاصر به دست آید و با به تصویر کشیدن مفاهیم و اندیشه های غالب بر سوگ سروده ها، تفاوت های محتوایی آنها با مرثیه شعر کلاسیک و کهن در ذهن خواننده تداعی شود؛ این کار با شیوه تحلیل سوگ سروده ها و با طرح سئوالاتی پیرامون معانی و محتواهای آنها انجام گرفته و نمونه هایی از دورنمایه های مراثی معاصر استخراج شده است و طبق نتایج به دست آمده، سوگ سروده های شعر معاصر در کنار پرداختن به حزن و اندوه ناشی از فقدان ممدوح، رنگی از طبیعت بر خود دارند و طبیعت گرایی در آنها موج می زند و همچنین محملی برای بیان رمزگونه اندیشه های سیاسی و اجتماعی شاعر به شمار می روند. باشد که علاقه مندانی دیگر با پیگیری موضوع، تاملی در مراثی گذشته و حال کرده و در استمرار بحث، به نتایج متنوع تری دست یابند و افقی روشن پیش روی محققان و اندیشه ورزان ادبیات فارسی تا کشف و فتح قله های بلند معلومات گشوده شود.

شعر، مرثیه، محتوا، فروغ فرخزاد، شعر نو