بررسی جنبه های غنایی منظومه خسرو و شیرین

نظامی گنجوی از سخنورانی ست که داستان غنایی را به حد کمال رسانده است. شاعران بسیاری با به کارگیری و تقلید از روش منحصر بهفردش، همچنین آفرینش آثار مختلف سعی کردند از حکیم پیشی بگیرند و در این زمینه توانایی خود را ثابت کنند اما هیچ یک از آنها به اندازه او موفق نبوده است بنابراین شیخ گنجه با به کارگیری وجوه گوناگون ادب غنایی در آسمان این نوع ادبی، بی رقیب ماند. همین مساله موجب شده است تا آثار او مورد توجه و تحلیل پژوهشگران قرار گیرد. در این پژوهش بنا داریم با بررسی مثنوی خسرو و شیرین، که حاصل پختگی طبع شاعر است و شرح دلدادگی خسرو پادشاه ساسانی، نحوه داستانسرایی و چگونگی ترسیم چهره عشق توسط شاعر را تحلیل کنیم. با این رویکرد، نگاهی به جنبه های غنایی داستان، شخصیت پردازی، فضاسازی و صحنهپردازی خواهیم داشت و انگیزه نظامی را از نظم داستانهای بلند غنایی و عاشقانه نشان خواهیم داد علاوه بر این ضمن روشن کردن زوایای پنهان، با تحلیل شخصیتها و ویژگی آنها، به شناخت دقیقتر و بهتر داستان می پردازیم.

Keywords:

ادبیات غنایی , خسرو و شیرین , شخصیت پردازی , فضاسازی , صحنه پردازی