آموزه های قرآنی در اشعار حکمی و اخلاقی طغرائی و مدهوش گلپایگانی
Publish place: The 6th National Conference on Modern Research In the field of language and literature of Iran (With participatory culture approach)
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 465
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MTCONF06_340
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399
Abstract:
مبانی اخلاقی و حکمی در اشعار طغرائی و مدهوش گلپایگانی را می توان در سه منبع اساسی یعنی دین ،میراث ادبی دو زبان و تجارب زندگی اجتماعی انسانها مورد بررسی و کنکاش قرار داد.طغرائی به عنوان شاعر5 ایرانی الاصل در حوزهی شعر عربی، و مدهوش گلپایگانی به عنوان شاعری فارسی زبان که آشنا به زبان عربی و فرهنگ قرآنی بوده اند ، با بهره گیری از تاثیری که از تجارب زندگی و آموزه های دینی و همچنین حکمتهایی که در گنجینه ی ادبیات عربی و فارسی موجود بوده است ، اشعار حکمی و اخلاقی قابل توجهی را سروده و برخی از عالی ترین مباحث اخلاقی و حکمی را در موجزترین و زیباترین صورت بیان نموده اند.از ویژگی های مشترک اشعار حکمی و اخلاقی طغرای و مدهوش، ایجاز لفظ، قو6ت عبارات، دقت تشبیه، و سلامت اندیشه بوده که گاه با چاشنی متون مقدس قرآن و احادیث نیز همراه میباشد.
Keywords:
Authors
سهیلا لویمی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران