سهیلا لویمی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

مبانی اخلاقی و حکمی در اشعار طغرائی و مدهوش گلپایگانی را می توان در سه منبع اساسی یعنی دین ،میراث ادبی دو زبان و تجارب زندگی اجتماعی انسانها مورد بررسی و کنکاش قرار داد.طغرائی به عنوان شاعر5 ایرانی الاصل در حوزهی شعر عربی، و مدهوش گلپایگانی به عنوان شاعری فارسی زبان که آشنا به زبان عربی و فرهنگ قرآنی بوده اند ، با بهره گیری از تاثیری که از تجارب زندگی و آموزه های دینی و همچنین حکمتهایی که در گنجینه ی ادبیات عربی و فارسی موجود بوده است ، اشعار حکمی و اخلاقی قابل توجهی را سروده و برخی از عالی ترین مباحث اخلاقی و حکمی را در موجزترین و زیباترین صورت بیان نموده اند.از ویژگی های مشترک اشعار حکمی و اخلاقی طغرای و مدهوش، ایجاز لفظ، قو6ت عبارات، دقت تشبیه، و سلامت اندیشه بوده که گاه با چاشنی متون مقدس قرآن و احادیث نیز همراه میباشد.

طغرائی، مدهوش، حکمت، اخلاق، قرآن کریم.