بررسی سیمای زن در شاهنامه فردوسی
Publish place: The 6th National Conference on Modern Research In the field of language and literature of Iran (With participatory culture approach)
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,585
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MTCONF06_347
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1399
Abstract:
توجه به نقش زن در جامعه در سراسر رویدادهای شاهنامه، فردوسی را از تهمت زن ستیزی مبرا میکند. وی در کنار نکوهش برخی زنان، از جنس زن به نیکی یاد میکند و در تمام ابیات به زیبایی درونی و زیبایی ظاهری زنان نیز اشاره میکند. فردوسی هرگز معتقد نبود که زنان در تمام زمینه ها همپایه مردانند، اما وی نیز به این نکته توجه دارد که مبادا زن نقش خود را در جامعه به عنوان مادر، همسر، خواهر و دختر از دست دهد و آن نقش الهی را که خدا به وی عطا فرمود، ما انسانها از وی دریغ کنیم .زن در آثار ادبی جهان از جایگاهی ویژه برخوردار است، در آثار ادبی فارسی نیز همچنین. در بسیاری از پژوهشهایی که درباره شاهنامه صورت گرفته و میگیرد، با نادیده گرفتن نقش زن که محرک اصلی بسیاری از حماسه ها بوده است روبرو می شویم. ما باید شناخت عمیقی از زنان برجسته شاهنامه و از نقش آنان در آفریدن این اثر جاویدان، همینطور از نقش داستانهای عاشقانه شاهنامه که زنان پایه اساسی این داستانها به شمار می روند، داشته باشیم. جایگاه زن در دوره های تاریخی مختلف شاهنامه یکسان نبوده است.
Keywords:
Authors
لیلا شباهنگ
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه
عبدالناصر نظریانی
دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه