اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد برکاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای کودکان پیش دبستانی شهرستان شهرکرد

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی برپذیرش و تعهد بر کاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان پسر پیش دبستانی شهرستان شهرکرد انجام شده است. روش پژوهش، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه آزمایش و گواه با جایگزینی تصادفی است. برای اجرای پژوهش، در ابتدا از بین پیش دبستانی های شهرستان شهرکرد به طور تصادفی 6 پیش دبستانی انتخاب شد و 60 کودک از میان این مراکز به تصادف انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامه، علائم مرضی کودکان توسط والدین، 30 کودک که در شاخص نافرمانی مقابله ای پرسشنامه علائم مرضی کودکان نمره بالاتر از نمره برش کسب کردند، انتخاب شدند. برای تشخیص نهایی و دقیق با مادران هر یک از کودکان بر اساس ملاک های تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ای مصاحبه ای انجام شد. سپس مادران کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه 15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل قرار گرفتند. والدین گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. بعد از پایان جلسات، پس آزمون از آنها به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه، در مراحل پس آزمون کاهش معناداری در شدت نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای مشاهده شد. نتایج پژوهش بیانگر این مطلب است که نافرمانی کودکان گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است. بر اساس نتایج پژوهش حاضر فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند روش کارآمدی در بهبود علائم رفتاری اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکانپیش دبستانی باشد.