تاثیرآموزش مهارت های ارتباط موثر بر اضطراب و کم رویی دانش آموزان دختر دوره متوسطه

روابط بین فردی بسیار ارزشمندند، به همین دلیل در برابر بسیاری از موانع یا مشکلات آسیب پذیر جلوه می کنند. تداوم روابط بین فردی سالم و پویا نیازمند یادگیری مهارت های بین فردی است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی آموزش مهارت های ارتباط موثر بر اضطراب و استرس و افسردگی دانشجویان بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه یکی از دبیرستان های شهر ورامین در سال 1398 بودند که از این میان تعداد 16 دانش آموز دختر که در پرسشنامه اضطراب بک و عزت نفس ایزنک نمره یک انحراف بالاتر از میانگین را کسب نموده انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آموزش مهارت های ارتباط بین فردی در 7 جلسه 60 دقیقه ای در مورد گروه آزمایش انجام شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از انجام مداخله در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری در هر دو متغیر اضطراب و کم رویی وجود دارد. به نظر می رسد آموزش مهارت های ارتباطی از طریقتاثیرگذاری بر مولفه ارتباط بین فردی برکاهش کم رویی، اضطراب موثر است لذا پیشنهاد می شود از دوران نوجوانی این آموزشها در مدارس ، مراکز بهزیستی و درمانی برای کاهش اضطراب و کم رویی ارائه شود.

Keywords:

مهارت های ارتباط موثر , اضطراب , کم رویی