مریم غلامی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی دانشگاه گیلان

تصمیم به طلاق به متغیرهای فردی و بین فردی بستگی دارد. کمال گرایی و عزت نفس عوامل فردی مهمی هستند که به عنوان یک عامل بین فردی در کنار آمدن با مشکلات زندگی نقش مهمی ایفا می کنند و می توانند تعیین کننده گرایش یا عدم گرایش زوجین به سمت طلاق باشند. هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه کمال گرایی و عزت نفس در افراد متقاضی و غیرمتقاضی طلاق بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه زوج های ساکن شهر کرمانشاه بودند، از میان آنها 60 آزمودنی متقاضی 30 زن و 30 مرد و 60 آزمودنی غیرمتقاضی طلاق 30 زن و 30 مرد به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان دو گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس کمال گرایی چندبعدی فراست، به عنوان ابزارهای جمع آوری اطلاعات به روی آزمودنی ها اجراشد. روش تحقیق پژوهش حاضر علی مقایسه ای بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری وآزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، افراد متقاضی طلاق از کمال گرایی P=0/001,F=79/54 و ابعاد آن یعنی نگرانی درباره اشتباه ها P=0/003,F=17/45، انتظارات والدین F=11/34 و P=0/01 تردید در کارها P=0/0001,F=28/26 معیارهای فردی P=0/01,F=10/67 و انتقادگری والدین P=0/004,F=16/32 تمایل به نظم و سازماندهی P=0/002,F=18/58 بالاتری، نسبت به افراد نامتقاضی طلاق برخورداربودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های بالا افراد متقاضی طلاق از عزت نفس و کمال گرایی بالاتری نسبت به افراد غیر متقاضی طلاق برخوردار بودند

کمال گرایی، عزت نفس، افراد متقاضی طلاق، افراد غیرمتقاضی طلاق