رابطه تاب آوری و ابراز گری هیجانی با دلزدگی زناشویی در زنان مبتلا به سرطان سینه

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه رابطه تاب آوری و ابراز گری هیجانی با دلزدگی زناشویی در زنان مبتلا به سرطان بوده است. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان های منطقه 2 تهران هستند که در سال 1399 ساکن منطقه 2 تهران بودند. نمونه پژوهش شامل 150 نفر که به صورت روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون ( 2003 )، پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز، پرسشنامه ابراز گری هیجانی کینگ و امونز ( 1990 ) بوده است. داده ها در دو بخش با استفاده از روش آمارى توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که بین تاب آوری با دلزدگی زناشویی رابطه منفی و معناداری با ضریب همبستگی 35 / -وجود دارد. بین ابراز گری هیجانی با دلزدگی زناشویی رابطه منفی و معناداری با ضریب همبستگی 33 /- وجود دارد. نتایج ضریب رگرسیون نشان داد، تاب آوری در مدل نهایی با مقدار ( 35 =-/ β ) توانستند به طور معناداری تغییرات دلزدگی زناشویی را در زنان با سزطان سینه را پیش بینی کند. همچنین، ابراز گری هیجانی نیز توانایی پیش بینی دلزدگی زناشویی را در زنان با سرطان سینه را به طور معناداری دارد، به نحوی که سهم این متغیر در نگرش به روابط فرا زناشویی ( 265 =-/ β ) است.

Keywords:

تاب آوری , ابراز گری هیجانی , دلزدگی زناشویی , سرطان