فیروزه نجف پور - عضو انجمن مددکاران اجتماعی ایران، مدرس دانشگاه

این مطالعه با هدف بررسی رابطه عوامل خانوادگی و غیر خانوادگی با حضور کودکان در خیابان های شهر کرمان انجام شد. بدین منظور تعداد 45 کودک مورد مصاحبه ساختاریافته قرار گرفته و اطلاعات بدست آمده با نرم افزار SPSS و آزمون کای اسکوئر مورد تحلیلی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عواملی چون بیکاری و اعتیاد پدر، بعد خانوار، عدم علاقه به تحصیل و مدرسه، تنبیه بدنی و بدرفتاری پدر از مهمترین عوامل حضور کودکان در خیابان می باشند ضمن اینکه نقش دو عامل دیگر در خیابانی شدن کودکان شامل دسترسی نداشتن به آموزش و نگرش ها و رفتارهای مبتنی بر فرهنگ قومی . لذا نهادهای مسئول بایستی در جهت تغییر نگرش ها و کاهش خشونت علیه کودکان برنامه ریزی نمایند.

کار کودکان، کودکان خیابانی، عوامل خانوادگی، عوامل غیر خانوادگی