بررسی ایام باستانی و جشن های مربوط به آنها در شاهنامه فردوسی
Publish place: 5th International Conference on the Study of Language, Literature, Culture and History
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 701
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LLCSCONF05_009
تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1399
Abstract:
یکی از شاخصه های فرهنگی یک ملت، چگونگی آداب فرهنگی و اجتماعی آن جامعه است. از زیر مجموعه های فرهنگی،جشن ها و آیین های یک قوم و برپایی و گرامیداشت آنهاست که میزان پویایی و شادابی آن جامعه را نشان می دهد. به گواهکتیبه های هخامنشی و آثار به جا مانده از کهن روزگار ایرانشهر، ایرانیان مردمانی با پیشینه فرهنگی سترگ بودند و از هرفرصتی برای جشن و شادی استفاده کرده، به مناسبت روزهای خاصی از ماه در طول سال، جشن هایی به فراخور آن برپا میکردند. در بررسی بازتاب جشن های اصیل ایرانی چون نوروز، مهرگان و سده به روزهایی و ایامی بر می خوریم که از زمرهجشن های ایرانی هستند ولی نسبت به جشن ها و آیین های بزرگ دیگر، کمتر مورد توجه شعرا و نویسندگان بوده اند.این مقالهبه معرفی و بازشناسی ویژگی های این گونه جشن ها در شاهنامه فردوسی پرداخته است. در این خصوص برای واکاوی ریشه اینایام و جشن ها و آداب و خصوصیات مربوط به آنها، جز شاهنامه فردوسی،از منابع معتبر دیگر نیز استفاده شده است.
Keywords:
Authors
زهرا رشادی نژاد
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد