الهام معصومی نژاد - دانشجوی دکتری سیاستگذاری عمومی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات

فشردگی زمان و مکان را می توان یکی از موجزترین تعاریف از جهانی شدن دانست . در کنار ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی وفنی جهانی شدن ، بعد فرهنگی علاوه بر این که منجر به همگونی و یکدست شدن فرهنگ ها می شود .نوعی تفاوت زدایی وتنوع زدایی را هم به می آورد . یکی از این تنوع ها ادبیات جهان است که می توان آن را به منزله کل محصولات ادبی ملت هایگوناگون دانست که به نحوی دارای هم سانی و ارتباط متقابل اند. هدف این مقاله که با روش مطالعه اسنادی و کتابخانه اینگاشته شده است پاسخ به این سوال است که چرا ادبیات معاصر ایران نتوانسته است با اقبال جهانی مواجه شود ! و ما شاهدآثار کمی در حوزه ترجمه از ادبیات ایران هستیم .گرچه عدم تطابق با نیاز روز جهان معاصر در کنار عدم شناخت از آثار ادبیتولید شده و نیزکاهش خلاقیت و نوآوری به دلیل حجم بالای آثار ترجمه ای در کنار ممیری و موارد دیگر به عنوان دلایل اینمسئله مطرح شده ، اما در پایان به تقویت دیپلماسی فرهنگی، معرفی طرح گرنت ، تشکیل بنگاه های ترجمه، ایجاد یک بخشبین الملل در انتشارات ، تقویت زبان فارسی در جهان، افزایش مبادله میان کشورهای فارسی زبان به عنوان راه حل اشاره شده است.

جهانی شدن، جهانی شدن فرهنگی ، ادبیات جهان، ایران ، موانع و فرصت ها