سبحان پورقنبر - دانشجوی کارشناسی مهندسی نفت، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده فنی فومن
سید مصطفی وحیدی - دانشجوی کارشناسی مهندسی نفت، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده فنی فومن
محمد پورحسینیان - دانشجوی کارشناسی مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده فنی فومن
عاطفه حسن زاده - استادیار، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده فنی فومن
محمد محمدی خاناپشتانی - استادیار، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده فنی فومن

هنگام تزریق آب با شوری پایین، اعتقاد بر این است که بی ثباتی لایه های نفتی متصل به سطوح معدنی می تواند یک مکانیزم موثر برای افزایش بازیابی نفت باشد. در حقیقت، تزریق سورفکتانت به عنوان یک روش ازدیاد برداشت نفت، عدد مویینگی را افزایش می دهد. ترکیب آب باشوری کم با کاهش مویینگی می تواند از تجمع نفت بی ثبات جلوگیری کند و بازیابی را نسب به سایر روش ها بهبود بیشتری بخشد. در این مطالعه ما از یک الکل پروپوکسی سولفات با یک اولیفین سولفات داخلی مخلوط شده استفاده شده است تا بازیابی نفت در طی فرایند تزریق سورفکتانت کم شور در کشش بین سطحی های نسبتا کم را با تزریق سورفکتانت با شوری بهینه در کشش بین سطحی های بسیار کم مقایسه شود. فرمولاسیون سورفکتانت بر پایه فاز اولیه غربالگری با استفاده از نفت خام دریای شمال و رقیق کردن آب دریا انتخاب شده است و تاثیر آن بر میزان بازیابی نفت در حالت های مختلف تزریق، مورد بررسی قرار گرفته است

ازدیاد برداشت نفت، سورفکتانت، کشش بین سطحی، میکرومولسیون