حذف نیترات از آب با جاذب گرانول هیدروکسید فریک

یکی ازمنابع عمده آلودگی آب آشامیدنی، نیترات است. اگر غلظت نیترات بالا تر از حد استاندارد ( 45mgl -1 بر حسب نیترات) باشد مصرف این آب سبب بروز بیماری مت هموگلوبینمی در کودکان می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان جذب نیترات روی گرانول هیدروکسید فریک (GFH) است. آزمایش هایی انجام شد تا میزان تاثیر فاکتور هایی چون غلظت اولیه نیترات، زمان تماس، جرم و اندازه ذرات جاذب، در ظرفیت جذب تعیین شود. محلول های سنتتیک نیترات در یک راکتور ناپیوسته در تماس با جاذب گذاشته شد تا سینتیک جذب مدل شود. مشخص شد با افزایش غلظت اولیه نیترات ظرفیت جذب در زمان کوتاه 2 تا 3 دقیقه به بیشترین حد می رسد. کاهش ظرفیت جذب به ترتیب با افزایش مقدار و کاهش اندازه ذرات جاذب کاهش یافت. همچنین، سینتیک جذب از الگوی واکن شهای درجه دو کاذب پیروی می کرد. نیترات با این روش حذف می تواند به زیر حد استاندارد45mgl -1 بر حسب نیترات) برسد. بهره برداری آسان و ظرفیت جذب بالای GFH از مزایای به کارگیری این روش حذف است.

Keywords:

GFH , جذب سطحی , آلودگی