مهرزاد سرفرازی - گروه مدیریت دولتی، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
فاطمه قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی لار
عاطفه شفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی لار

افزایش پیچیدگی محیطی سرعت تغییرات و وجود عدم اطمینان بیشتر، باعث بوجود آوردن شرایطی شده است که آن را شرایط تلاطم یا عصر نظم در بی نظمی می نامیم. با وجود چنین شرایطی تمامی سازمان های انتفاعی، غیرانتفاعی دولتی و یا خصوصی با چالش های زیاد و نامحدودی مواجه هستند، براین اساس محققین، کارگزاران و اندیشمندان مدیریت مدل ها، روش ها و مفاهیم متعددی را با نرخ فزاینده ای ایجاد و ارائه می کنند. یکی از مفاهیم و رویکرد های اساسی برای مدیریت و بهره برداری از چنین شرایط پیچیده و متغیری، سازمان هوشمند است. سازمان هوشمند، سازمانی است که بصورت پیوسته و مستمر با محیط در ارتباط است تا بتواند نیازهای محیطی را شناسایی کرده، دانش و اطلاعات لازم را کسب و به موقع واکنش نشان دهد. جنیه اساسی این نوع سازمان بکارگیری هوشمندی تکنولوژی به منظور واکنش سریع در مقابل نیاز های محیطی است. در شکل گیری سازمان هوشمند عواملی مانند فناوری اطلاعات، یادگیری سازمان، کارکنان دانشی و ... نقش بسزایی دارند. آگاه سازی کارکنان، ساختار شکنی، تعیین زیر ساخت ها، تعریف روابط کاری، تعیین تیم کاری، ساختار آفرینی، پیاده سازی و در نهایت بازنگری ساختار جدید از جمله گام های لازم برای پیاده سازی سازمان هوشمند است. تغییر فرهنگ سازمانی، تامین فناوری لازم، و حفظ و نگهداری کارکنان دانشی از جمله چالش فراروی این چهره از سازمان است.

رهبری هوشمند، سازمان هوشمند، فناوری اطلاعات، یادگیری سازمان، کارکنان دانشی