اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر مولفه های امید به زندگی (تفکر راهبردی وعاملی) در دانش اموزان پسر دبیرستانی معتاد به اینترنت

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر تفکرعاملی و راهبردی در دانش اموزان پسردبیرستانی معتاد به اینترنت انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون – پسآزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل، کلیه دانش اموزان دبیرستانی پسر معتاد به اینترنت شهرستان مهاباد در سال تحصیلی 97-98 می باشد. که تعداد 30 نفر از افراد جامعه پس از کسب حد نساب نمره در مقیاس اعتیاد به اینترنت به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق همتا کردن به دوگروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پس از آن درمان شناختی رفتاری در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای دو بار بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام آخرین جلسه آموزش، به طور همزمان و درشرایط یکسان پس آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد؛ و داده های به دست آمده از طریق تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) محاسبه شدند. نتایج به دست آمده تاثیر درمان شناختی رفتاری را بر تفکر عاملی و راهبردی در دانش اموزان پسرمعتاد به اینترنت درگروه آزمایش تایید می کند.نتایج نشان می دهد بین آزمودنی های گروه های آزمایش و گروه کنترل درمولفه ی تفکر راهبردی و عاملی تفاوت معناداری در سطح P‹0/05 وجود دارد. گروه ها (متغیر مستقل) 16/5 درصد در تبیین پراکندگی مشاهده شده در متغیر تفکر عاملی و 32/5 درصد در تبیین پراکندگی مشاهده شده در نمرات تفکر راهبردی نقش داشته است. به عبارت دیگر میانگین تفکر عاملی و راهبردی به طور معنا داری در گروه آزمایش بعد از اجرای درمان شناختی رفتاری بهتر از گروه کنترل است. با توجه به اثربخش بودن درمان شناختی رفتاری گروهی بر تفکرعاملی و تفکر راهبردی در دانش اموزان دبیرستانی پسرمعتاد به اینترنت پیشنهاد می شود از این درمان جهت ارتقاء مولفه های امید به زندگی دراین گروه از دانش اموزان استفاده شود.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , امید به زندگی , تفکر عاملی , تفکر راهبردی , اعتیاد به اینترنت