CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بازشناسی تاثیر سنت و مدرنیته بر شکل گیری معماری معاصر ایران در عصر پهلوی

عنوان مقاله: بازشناسی تاثیر سنت و مدرنیته بر شکل گیری معماری معاصر ایران در عصر پهلوی
شناسه ملی مقاله: UCAECONF01_053
منتشر شده در اولین کنفرانس علمی پژوهشی شهرسازی،عمران، معماری و محیط زیست در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:

احمد رضا کابلی - مدرس مدعو گروه آموزشی مهندسی معماری موسسه آموزش عالی مهراروند، ایران، آبادان
احمد رضایی - دانشجوی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه مهر اروند، ایران، آبادان
مهدی رحمانی - دانشجوی کارشناسی معماری ، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان، ایران، اهواز
محمدعلی کاظم زاده رائف - عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان، ایران، اهواز
صبا میردریکوندی - مدرس مدعو گروه آموزشی مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان، ایران، اهواز

خلاصه مقاله:
ایرانیان از اواسط قرن هفدهم با مظاهرتجدد مطلع و با شروع قرن نوزدهم با درگیر شدن آن توانستند زندگی خود را با آن منطبق کنند. موج اول تجدد همزمان با جنگ ایران و روسیه و موج دوم آن با سرکوبی انقلاب مشروطه آغاز شد که در آن تجدد به صورت تجددگرایی و استعمار با شیوه ی استعمار نو به منطقه تحمیل شد.سنت امری است فرا انسانی، سنت قدیمی و مترادف با بی حرکتی و سکون نیست بلکه سنت می تواند همواره در هر زمانی تازه تشکیل شود.معماری دوره پهلوی اول که بازگوی روشنی از اندیشه های آن دو دهه است توانست در یک دوره بیست ساله که از لحاظ زمانی برای به وجود آوردن و خلق یک شیوه معماری کوتاه است دگرگونی بسیاری ایجادنماید.در دهه اول حکومت پهلوی اول بناهایی ساخته شد که متاثر از معماری سنتی و پیشینه اسلامی بودندزیرا ساختار حکومت در نظر داشت که از دین دوستی در دهه اول به دین ستیزی در دهه دوم، یعنی از معماری ای که ظاهری سنتی و اسلامی داشت به معماری باستانی که از نمادهای باستانی، که بر مبنای تفکرات ناسیونالیستی و ملی گرایانه بود، دست یابد. در میان بناهای این دوره دو نمونه بنا را می توان مشاهده کرد، اول بناهایی که به طور قطعی از عناصر و نشانه های معماری باستانی استفاده می کردند و دوم بناهایی که از معماری دوره باستانی الهام گرفته بودند.یکی از دوره های شاخص تلفیق معماری غرب و ایران از آغاز دهه سی و بیشتر در دهه چهل وپنجاه خورشیدی و در دوره سلطنت پهلوی دوم بوده است. در این دوره معماران شاخصی نظیر هوشنگ سیحون، حسین امانت، نادر اردلان، کامران دیبا، کوروش فرزامی، ساختمان ها و آثار ارزشمندی را طراحی کردند، که باعث به وجود آمدن نوعی معماری مدرن ایرانی حتی پیش از پیدایش معماری پست مدرن در غرب شد که توجه به تمدن و فرهنگ و تاریخ ایران داشت. در این مقاله چگونگی تاثیر گذاری سنت و مدرنیته بر شکل گیری معماری معاصر ایران در این دوره مورد بررسی قرار می گیرد.در این پژوهش از شیوه ی تحقیقی، توصیفی تحلیلی استفاده شده است.

کلمات کلیدی:
سنت، مدرنیته، معماری معاصر ایران، عصر پهلوی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1044432/