مهتا اسکندرنژاد - دانشیار رفتار حرکتی، دانشگاه تبریز
فهیمه رضائی - دانشجوی دکتری رفتارحرکتی، دانشگاه ارومیه

فعالیت­های بدنی و شناختی اثرهای مثبتی بر عملکردهای شناختی دارند، اما به­ندرت در ترکیب با یکدیگر استفاده شده­اند؛ ازاین رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر فعالیت بدنی با سطوح متفاوت بار شناختی بر امواج مغزی قشر سینگولیت انجام شد. در این پژوهش نیمه­تجربی، 30 دانشجوی دختر کم­تحرک با متوسط سنی 92/1 ± 63/22 سال به روش نمونه­گیری دردسترس انتخاب شدند و براساس جایگزینی تصادفی در سه گروه 10 نفره (فعالیت بدنی بدون بار شناختی، فعالیت بدنی با بار شناختی و کنترل) قرار گرفتند. نمونه­های دو گروه تجربی به­مدت 16 جلسه در برنامه تمرینی مخصوص به گروه خود قرار گرفتند، اما گروه کنترل به فعالیت روزانه خود پرداختند. قبل و بعد از برنامه تمرینی، امواج مغزی با استفاده از دستگاه EEG در حالت استراحت و با چشمان باز ثبت شد و داده­های نواحی Fz، Cz و Pz در امواج مغزی دلتا، تتا، آلفا و بتا با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.نتایج نشان داد که موج مغزی دلتا در ناحیه Fz کاهش یافت و موج مغزی آلفا در ناحیه Pz از نظر آماری افزایش معناداری در شرکت کنندگان هر دو گروه آزمایش داشت، اما تفاوت معناداری بین اثرگذاری فعالیت بدنی با و بدون بار شناختی بر امواج مغزی قشر سینگولیت مشاهده نشد. براساس یافته­های این مطالعه، بهره­گیری از هر نوع فعالیت بدنی (با و بدون بار شناختی)، احتمالا بتواند شرایط تحریک نورون­ها را در سطح قشر سینگولیت مغز فراهم آورد و باعث ایجاد سازگاری­هایی در دستگاه عصبی شود.

ایروبیک, قشر مغز, الکتروانسفالوگرافی