ادوین صفری - استادیار گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست دانشگ
مهدی جلیلی قاضی زاده - دانشجوی دکتری مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران

مهمترین اثر سوء زیست محیطی محل دفن پسماند در بلندمدت انتشار شیرابه است که در صورت عدم مهار آن خسارات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد میگردد. از آنجا که به دلیل وجود درصد بالای مواد فسادپذیر در پسماند (حدود 70 %)، شیرابه تولیدی در شهرهای ایران (به ویژه شهرهایی که در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند) از بار آلی بسیار بالایی در مقابسه با سایر کشورها برخوردار میباشد، لذا الگوپذیری صرفاز تجارب سایر کشورها در زمینه تصفیه شیرابه امکانپذیر نمیباشد. هدفاز انجام این تحقیق انتخاب روشی مناسببهمنظور مدیریت شیرابه در محلهای دفن پسماند واقع در مناطق خشک و نیمه خشک است. روش انجام این مطالعه کتابخانه ای بوده و در آن پس ز تعیین تفاوت موجود بین شیرابه تولیدی در محلهای دفن پسماند ایران با موارد مشابه در کشورهای توسعه یافته، چهارچوب کلی روشهای مدیریت شیرابه تدوین شده و سپس ضمن بررسی روشهای مختلف مدیریت شیرابه تولیدی، شش روش تلفیقی تصفیه شیرابه معرفی شده و بر اساس معیارهای فنی و اقتصادی گزینه برتر انتخاب گردیده است. روش پیشنهادی نهایی شامل استفاده از فیلتر بی هوازی (به عنوان روش بیولوژیکی) و اسمز معکوس(به عنوان روش فیزیکی) میباشد.

شیرابه، محل دفن پسماند، تصفیه