سهیل فتح اللهی ایرانی - دانشجوی کارشناسی ناپیوسته مدیریت صنعتی/ موسسه آموزش الکترونیکی ایرانیان موسسه آموزش الکترونیک ایرانیان

با ورود به سده بیست و یکم از نیروی انسانی بعنوان شریک استراتژیک و با ارزش ترین سرمایه سازمان یاد می شود . بدیهی است سرمایه به خودی خود حاصل نمی شود و صرف داشتن آن کفایت نمی کند . در هر سازمان کارکنان مختلف قابلیت های متفاوتی دارند و برای ارتقای این قابلیت ها و پیوند آنها با استراتژی شرکت متناسب با هر دسته از قابلیت ها باید سبکهای مدیریت منابع انسانی متفاوتی در نظر گرفته شود . این مقاله در نظر دارد میزان تطابق سبکهای مدیریت منابع انسانی را با میزان قابلیت های استراتژیک کارکنان در واحدهای صنعتی مورد بررسی قرار دهد – بنابراین ضمن مروری بر دیدگاه های مختلف عوامل موثر در تعیین سبک مدیریت منابع انسانی مورد بحث قرار گرفته و با درنظر گرفتن میزان ارزش استراتژیک و منحصربفردی به عنوان قابلیت های اثربخشی در سازمان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است . سرمایه انسانی را می بایست به دست آورد – حفظ نمود و از آن به نحو بهینه جهت ایجاد ارزش افزوده بهره برداری کرد . این امر نیازمند تفکر و عمل است . تفکری که ارزش این سرمایه را بداند و عملی که شیوه جذب – پرورش و نگهداشت آن را نشان دهد . اثربخشی مدیریت منابع انسانی بیانگر این تفکر و استراتژی منابع انسانی نمایانگر این عمل است .

اثر بخشی منابع انسانی ,چابکی سازمانی , مدیریت استراتژیک منابع انسانی , واحدهای صنعتی , توانمند سازی کارکنان