ارتباط بین نشانه های استرس پس از سانحه بر کیفیت زندگی حرفه ای کارکان عملیاتی فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر

مقدمه: مواجهه مکرر روزانه پرسنل مراکز اورژانس پیش بیمارستانی با درد و رنج مردم و مرگ آنها و کار در موقعیت های خطرناک آنان را در معرض استرس های ترومایی قرار می دهد. وجود این فشارها می تواند موجب کاهش کیفیت کار آنان گردد. مواد و روش ها: در این مطالعه همبستگی مقطعی، واحدهای پژوهش 150 نفر از کارکنان عملیاتی فوریت های پزشکی حوزه دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه نشانه های استرس پس از سانحه Weathers و کیفیت زندگی حرفه ای Stamm بود. اطلاعات بدست آمده به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و اسپرمن و رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین نمره نشانه های استرس پس از سانحه 8.7±33.9 در محدوده 17 تا 85 بود. میانگین نمره کیفیت زندگی حرفه ای آنان 13.4±122.5 در محدوده 30 تا 150 بود. نتایج آزمون آماری پیرسون نشان داد بین میانگین نمره نشانه های استرس پس از سانحه و کیفیت زندگی حرفه ای آنان ارتباط معکوس معنی داری وجود داشت، به طوریکه افرادی که نمره نشانه های استرس پس از سانحه پایین تری داشتند، کیفیت زندگی حرفه ای بهتری داشتند (p value<0.000). همچنین بین نمره نشانه های استرس پس از سانحه با سطح تحصیلات و سن افراد نیز ارتباط معکوس معنی داری وجود داشت (p value<0.000). بحث و نتیجه گیری: نشانه های استرس پس از سانحه با کیفیت زندگی حرفه ای کارکنان فوریت های پزشکی همبستگی دارد و به طور منفی آن را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا پیشنهاد می شود عوامل مرتبط با اختلال پس از سانحه شناسایی و مورد توجه قرار گیرند.

Keywords:

استرس شغلی , اورژانس پیش بیمارستانی , کیفیت زندگی