بررسی تاثیر مداخلات شناختی رفتاری بر حس انسجام و تاب آوری بر بار مراقبت کنندگی در بیماران آلزایمری

مقدمه: زوال عقل یا دمانس یکی از بیماری های شایع عصبی پیش رونده است که بسیاری از سالمندان از آن رنج می برند. آلزایمر به علت شیوع بالا و ماهیت ویرانگرش مهمترین اختلال دژنراتیو است. تعدد و تنوع مشکلات و پیامدهای فردیف خانوادگی و اجتماعی ناشی از بیماری آلزایمر، مراقبت از بیماران مبتلا را پیچیده می سازد. مراقبت کنندگی بر شرایط اقتصادی، اجتماعیف هیجانی، فیزیکی و روانی مراقبت کننده تاثیر معنی دار می گذارد، پیامدهایی که امروزه با پارامتری تحت عنوان بار مراقبت کنندگی (Care givers burden) توصیف می شود. تحقیقات نشان داده اند که هرچه حس انسجام در افراد بیشتر باشد، قدرت مقابله و تاب آوری آنها در مقابل شرایط استرس زا افزایش می یابد. روش: در این پژوهش، ابتدا بر اساس موضوع مورد پژوهش و کلید واژه های اختصاصی، پایگاه های علمی PsyINFO, PubMed, Google Scholar مورد بررسی قرار گرفتند و کلید واژه های آلزایمر، بار مراقبت کنندگی، تاب آوری، سالمندی، زوال عقل، مداخله شناختی رفتاری و زوال عقل جستجو شدند. تعداد 131 مقاله مرتبط استخراج شدند که از این میان به علت تکراری بودن موضوع تعداد 67 مقاله حذف شده و 64 مورد باقی ماندند. این تعداد مورد تحلیل قرار گرفته و ادبیات پژوهش از محتوای آنها استخراج شد. یافته ها: بر اساس تحلیل های انجام شده بر روی مداخلات شناختی رفتاری انجام شده بر روی بیماران آلزایمری و مراقبت کنندگان آنها، این نتیجه حاصل شد که انجام مداخله شناختی رفتاری باعث افزایش حس انسجام و تاب آوری بیماران آلزایمری و مراقبت کنندگان آنها می شود. نتیجه: تحقیق حاضر پیشین را تایید می کند و بیان می کند که با انجام مداخلاتی که حس انسجام را افزایش می دهد می توان از بار مراقبت کنندگی کم کرد.

Keywords:

آلزایمر , بار مراقبت کنندگی , تاب آوری , سالمندی , زوال عقل , مداخله شناختی رفتاری