ابراهیم محمدیان اکردی - گروه روانشناسی عمومی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
سروش علیمردانی - گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه لینکلن، کوالالامپور، مالزی
مرضیه گرگین - گروه روانشناسی عمومیف واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
فاطمه کاشی - گروه روانشناسی تربیتی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر امید به زندگی مردان مصرف کننده مت آمفتامین طراحی و اجرا شد. در این پژوهش نمونه پس از تشخیص اختلال و با توجه به معیارهای ورود و خروج گزینش شده که شامل دو گروه 30 نفری می باشد، که به طور تصادفی از بین جامعه انتخاب شده اند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از مقیاس امیدواری میلر استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش، آزمون تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS16 صورت گرفته است. نتایج به دست آمده نشان دهنده ی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر افزایش نمرات امید به زندگی بود و وضعیت گروه های آزمایشی از لحاظ سازه مورد اندازه گیری نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون بهبودی را نشان داد.

درمان شناختی- رفتاری و امید به زندگی