مقدمه و هدف:
کیفیت زندگی از واژه هایی است که تعریف مشخص و یکسانی ندارد؛ اگرچه مردم به شکل غریزی معنای آن را به راحتی درک می کنند، لیکن همان گونه که اشاره گردید این مفهوم برای آنها یکسان نیست. عملکرد شغلی، به عنوان ارزش مورد انتظار سازمان ها از رویدادهای رفتاری مجزا که افراد طی یک دوره زمانی مشخص انجام می دهند تعریف می شود. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط
کیفیت زندگی با
عملکرد شغلی در
پرستاران شاغل
بیمارستان روانپزشکی زاهدان می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) می باشد که به شکل مقطعی در سال 1398 انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه 65 نفر از
پرستاران و بهیاران شاغل
بیمارستان روانپزشکی زاهدان بودند که از طریق سرشماری وارد مطالعه شده بودند. داده ها از طریق اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه 12 سوالی
کیفیت زندگی در سال 1996 توسط وار، کاسینسکی و کلر طراحی شد. این پرسش نامه دارای 8 زیرمقیاس است. با توجه به تعهداد کم گویه ها از اغلب نمره کلی فرد مورد استفاده قرار می گیرد. پرسشنامه حاضر
کیفیت زندگی را از نظر درک کلی از سلامتی خود، عملکرد فیزیکی، سلامت جسمانی، مشکلات هیجانی، درد جسمانی، عملکرد اجتماعی، نشاط و انرژی حیاتی و سلامت روان مورد بررسی قرار می دهد. همچنین پرسشنامه
عملکرد شغلی پاترسون (JPQ) را که دارای 15 سوال می باشد که در سال 1970 طراحی شده است. پرسشنامه
عملکرد شغلی پاترسون (JPQ) در یک طیف چهار درجه ای نمره گذاری می شود. جمع آوری شدند و با استفاده از آمارهای توصیفی میانگین، انحراف معیار و دامنه تغییرات و آزمون ها ی استنباطی T-test مستقل، onova، ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که 76.92 درصد آنها را زنان تشکیل می دادند. و 87.69 درصد آنها متاهل هستند. همچنین 84.61 درصد آنها تحصیلات کارشناسی تشکیل می دادند. میانگین سنی
پرستاران شرکت کننده 6/4±28/31 می باشد. میانگین نمره
کیفیت زندگی 4/48±51/81 و میانگین نمره
عملکرد شغلی 7/31±61/78 می باشد. بین سن و زیرمولفه ی عملکرد فیزیکی رابطه معکوس معنی دار وجود داشت (p<0/005). همچنین بین
کیفیت زندگی و
عملکرد شغلی ارتباط مستقیم وجود داشت (p<0/005). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمره
کیفیت زندگی و
عملکرد شغلی در حد خوبی بود. همچنین سن با زیرمولفه عملکرد فیزیکی رابطه داشت. به طوری که
پرستاران با میانگین سنی پایین تر نمره عملکرد فیزیکی بالاتری را کسب کرده اند. همچنین
کیفیت زندگی نیز با
عملکرد شغلی ارتباط مستقیم داشت. بنابراین می توان گفت تلاش جهت افزایش
کیفیت زندگی پرستاران گامی مهم در جهت افزایش
عملکرد شغلی آنها باشد.