شیوا فریور - گروه معماری، دانشکده معماری و هنر گیلان، دانشگاه گیلان، ایران
آمنه آقا ربیع - گروه معماری، دانشکده معماری و هنر گیلان، دانشگاه گیلان، ایران

تعیین شرایط آسایش حرارتی در محدوده های اقلیمی مختلف، ضرورت گرمایش و سرمایش مکانیکی را به حداقل می رساند و موجب صرفه جویی در مصرف انرژی می شود. مطالعه حاضر در تلاش است تا با ارائه راهکارهای معماری اقلیمی در شهر مشهد، به حداکثر آسایش حرارتی و بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان دست یابد. این کنکاش از لحاظ روش شناسی توصیفی– تحلیلی است. ابزار جمع آوری داده ها، مطالعات کتابخانه ای و داده های 15 ساله اقلیمی مشهد از سال ( 2004-2018 )، از سایت سازمان هواشناسی و سایت های معتبر جهانی است. تحلیل یافته ها حاکی از آن است که بدون هیچ گونه تمهیدات معماری، 2 ماه از سال (اوایل اردیبهشت تا اوایل خرداد) و (اوایل شهریور تا اوایل مهر) در محدوده آسایش، 3 ماه از سال (اوایل خرداد تا اوایل شهریور) بالای حد آسایش و حدود 5 تا 7 ماه از سال )اوایل آبان تا اواخر فروردین( زیر حد آسایش و در محدوده دوره سرد قرار دارد، به عبارتی نیاز به گرمایش در مشهد بیشتر است و طول دوره سرد در مقایسه با دوره گرم، بخش بیشتر ایام سال را به خود اختصاص می دهد. به طورکلی با توجه به نتایج تحلیل نمودار سایکرومتریک، داده های آب و هوایی مشهد و استفاده از تمهیدات معماری از قبیل فرم و جهت گیری بهینه، سیستم های غیر فعال، مصالح با ضریب انتقال حرارت سطحی کم و سایبان مناسب، می توان در کنار بهبود شرایط آسایشحرارتی، موجبات صرفه جویی در مصرف انرژی را فراهم کرد.

معماری؛ طراحی اقلیمی؛ آسایش حرارتی؛ سایکرومتریک؛ مشهد