شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر ارتقا و بهبود ترافیک شهری با استفاده از روش بهترین بدترین (BWM)

با شروع هزاره سوم و رشد بی سابقه شهرنشینی و زندگی ماشینی و نیز با پیشرفت شتابنده فناوری ها و گسترش انواع وسایل ارتباطاتی بر دامنه تقاضای عمومی جهت جابه جایی در شهرها افزوده شده است. شواهد گوناگون نشانگر آن است که با توجه به این گسترشها و محدودیت سطوح شهری و در نتیجه بالارفتن ارزش زمین های درون شهرها، اختصاص سطوح کمتری به تسهیلات حمل ونقلی امکان پذیر شده که با توجه به ابعاد گسترده مسئله در صورت عدم کنترل علمی و کارشناسی، ناهنجاری های اجتماعی، فرهنگی، انسانی، اقتصادی و حتی سیاسی به دنبال خواهد داشت. به همین منظور در مطالعه حاضر به شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر بهبود ترافیک شهری پرداخته شده است. ابتدا با استفاده از بررسی مطالعات گذشته شاخص های پیشنهادی استخراج شده و سپس با استفاده از نظر خواهی از خبرگان مطالعه که شامل 9 نفر از مدیران بخش حمل و نقل در شهرداری شهر تهران می باشند، با به کارگیری روش بهترین بدترین (BWM) رتبه بندی گردیدند. نتایج نشان داد که آموزش و فرهنگ سازی شهروندان، طراحی خیابان ها و تقاطع ها و مدیریت حمل و نقل عمومی مهم ترین عوامل در ارتقا و بهبود ترافیک شهری می باشند.

Keywords:

ترافیک شهری , بهبود حمل و نقل , روش BWM