فاطمه میرشکار - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
ناصر ناستی زایی - دانشیار مدیریت آموزشی، گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

یکی از چالش هایی که اخیرا0 سازمانها با آن دست و پنجه نرم میکنند، مسئله تنبلی سازمانی است که میتواند پیامدهای مختلفی از جمله بی تفاوتی سازمانی را به دنبال داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تنبلی سازمانی با بیتفاوتی سازمانی در کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. به شیوه نمونه گیری طبقه ای-تصادفی 150 نفر از کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان از طریق دو پرسشنامه تنبلی سازمانی (غفاری نیا و رستمی، (1396 و بی تفاوتی سازمانی (داناییفرد، سالاریه و نوروزی، ( 1389 مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان با کمک نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 استفاده شد. یافته ها نشان داد مقدار تنبلی سازمانی و بی تفاوتی سازمانی کارکنان در سطح پایین تر از حد متوسط قرار داشت. مقدار ضریب همبستگی همبستگی تبنلی سازمانی و زیر مولفه های آن: ویژگیهای کار، ویژگیهای گروه و ادراکات فردی با بی تفاوتی سازمانی به ترتیب برابر با 0/653، 0/299، 0/599 و 0/698 می باشد که همگی مثبت و معنادار هستند. یافته های رگرسیون هم نشان داد که تنبلی سازمانی میتواند 49/1 درصد از تغییرات بی تفاوتی سازمانی کارکنان را پیش بینی کند و در این میان فقط مولفه ی اداراکات فردی با مقدار بتای 0/624 از توان پیشبینی تغییرات بی تفاوتی سازمانی کارکنان برخوردار بوده است.

کارکنان نامرئی، تنبلی سازمانی، بی تفاوتی سازمانی.