نقش تجارب محیط های کاری در طراحی برنامه درسی آموزش عالی ایران

هدف مقاله حاضر بررسی تجربه های کاری و تاثیر آن در سیستم آموزش عالی است . با توجه به اینکه سیستم آموزش عالی معمولا منتهی به اشتغال می گردد بنابراین برنامه های درسی طراحی شده در سیستم آموزش عالی بایستی متاثر از نیاز اجتماع و تجارب محیط های کاری و شغلی طراحی گردد .توجه به شاخص های طرح شده از دو جهت حائز اهمیت است ، اول تعیین مولفه های برنامه درسی محیط کار و دوم کاربرد رویکردهای نوین در سیستم آموزش عالی ایران . روش پژوهش کیفی می باشد و تحلیل نتایج نیز با استفاده از روش تحلیل محتوایی انجام شده است . نتایج به صورت کلی نشان می دهد که در حوزه برنامه درسی ظرفیت های لازم برای شکل گیری مشاغل متعدد وجود داشته اما شاخص های چندگانه تجارب ، مهارت ها و دانش لازم ، مهارت های لازم برای ورود به شغل ، دورنمای شغلی و اطلاعات بازار کار ، ابزار و فناوری و اطلاعات محیط سازمانی و محیط کار نشان می دهد که در اکثر موارد با شاخص های مدل مطابقت نداشته و با توجه به فاصله زیاد حوزه برنامه درسی در ایران به مشاغل تخصصی ، حرفه ای شدن فعالیت های شغلی و شکل گیری طبقات مشاغل تخصصی برای کم کردن این فاصله ضروریبه نظر می رسد

Keywords:

برنامه درسی آموزش عالی , مهارت شغلی , محیط کاری