مریم مرادحاصلی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی خانواده دانشگاه شهید بهشتی، تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین تمایزیافتگی خود مادران و اضطراب فرزندان نوجوان آن ها انجام گرفت. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود؛ جامعه ی آماری پژوهش را نوجوانان دانش آموز مقطع سوم دوره ی اول متوسطه ( دختر و پسر) شهر تهران به همراه مادرانشان در سال 1398 تشکیل می دادند که از بین آن ها نمونه ای به اندازه 310 (مادر و فرزند) با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد و داده های مربوط به 300 نمونه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ی تمایزیافتگی خود DSI-R و اضطراب بک بود. برای تحلیل داده ها از شاخص آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد . نتایج نشان داد که بین تمایزیافتگی خود در مادران و اضطراب فرزندان نوجوان آن ها رابطه ی منفی و معنادار r=-041 وجود دارد. P‹0/01 یعنی که میزان پایین تر تمایزیافتگی در مادران، اضطراب بالاتری را در فرزندان نوجوان آن ها پیش بینی می کند.

تمایزیافتگی خود، اضطراب، مادران، فرزندان نوجوان