طراحی و بررسی اثربخشی بسته مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و پریشانی روانشناختی مادران کودکان مبتلا به سرطان

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 453

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PECONF05_057

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1399

Abstract:

هدف: اهداف اصلی پژوهش حاضر طراحی بسته مبتنی بر ذهن آگاهی جهت افزایش تاب آوری و کاهش پریشانی روانشناختی مادران کودکان مبتلا به سرطان و بررسی اثربخشی آن بر روی گروهی از مادران کودکان مبتلا به سرطان است . روش: به منظور طراحی بسته، تشکیل گروه کانونی با هدف تشخیص نیازهای روانشناختی مادران و انتخاب تمارین مناسب و با مشارکت 7 نفر از مادران صورت پذیرفت. سپس، روایی محتوایی بسته تدوین شده توسط 6 تن از روانشناسان بالینی این حوزه مورد ارزیابی قرار گرفت که ضریب توافق بین ارزیابی کنندگان 63 / 0 موید روایی محتوایی بسته مبتنی بر ذهن آگاهی برای مادران کودکان مبتلا به سرطان می باشد. به منظور بررسی اثربخشی این بسته، از میان مادران کودکان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش کودکان مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) تهران، 30 مادر پس از تایید ملاک های شمول بصورت تصادفی و با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. گروه نمونه در مرحله پیش آزمون پرسشنامه های DASS-21 و مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون CD-RISC را تکمیل نمودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. بسته مبتنی بر ذهن آگاهی طی 8 جلسه هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا شد و پس از آن هر دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری دو ماهه ارزیابی شدند. این مطالعه 5 نفر ریزش نمونه داشت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد تاب آوری گروه آزمایش در مرحله پس آزمون افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت و پریشانی روان شناختی (اضطراب، استرس و افسردگی) گروه آزمایش در مرحله پس آزمون کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج بعد از مرحله پیگیری دو ماهه نیز معنادار است که نشانه اعتبار اثر بسته مبتنی بر ذهن آگاهی برای مادران کودکان مبتلا به سرطان می باشد

Keywords:

Authors

زینب سینایی فر

کارشناس ارشد روان شناسی بالینی کودک و نوجوان، پردیس ۲ دانشگاه شهید بهشتی، تهران

سعید ایمانی

استادیار دانشگاه شهید بهشتی ، تهران

سید محمد کاظم نوربخش

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ، تهران