معصومه وزیری هامانه(یگانه) - دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان

سبک زندگی امروزه عنوانی شناخته شده در مباحث جامعه شناختی و مطالعات فرهنگی به شمار می آید. این مفهوم گستره وسیعی از رفتارها، کنش های فردی، روابط فردی و اجتماعی، و مولفه های روانی و فرهنگی را شامل می شود؛ از جمله فعالیت های فیزیکی، اوقات فراغت، خواب و بیداری، روابط اجتماعی، روابط خانوادگی، معنویت، ایمنی و آرامش، تغذیه و... که هر کدام به منزله چارچوب و روشی برای آشکارسازی نوع حیات و زیست افراد به حساب می آیند. سبک زندگی، شیوهای نسبتا ثابت است که فرد اهداف خود را به وسیله آن پی می گیرد. این شیوه ها، حاصل زندگی دوره های مختلف زندگی فرد است . به عبارت دیگر، سبک زندگی، بعد عینی و کمیت پذیر شخصیت افراد است. اما سبک زندگی در حوزه مطالعات فرهنگی به مجموعه رفتارها و الگوها و کنش های هر فرد که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی می باشد اطلاق می شود و نشان دهنده کم و کیف نظام باورها و کنش های فرد است. به عبارتی سبک زندگی بر ماهیت و محتوای خاص تعاملات و کنش های اشخاص در هر جامعه دلالت دارد و مبین اغراض، نیات، معانی و تفاسیر فرد در جریان عمل روزمره و زندگی روزانه است. اما این مفهوم، بیانگر ابعاد خانوادگی و اجتماعی زندگی جمعی در یک جامعه نیز هست و از این منظر می توان هویت اجتماعی و ارزش های فرهنگی یک جامعه را منشاء و زمینه شکل گیری سبک زندگی دانست . بنابراین امروزه سبک زندگی به شاخصی برای ارزیابی کیفیت حیات ذهنی و عینی افراد، خانواده ها، طبقات اجتماعی و جوامع تبدیل شده و از این رو می توان آن را برای تحلیل و بررسی این ابعاد در جوامع مختلف به کار گرفت.

شیوه زندگی، پیشگیری از جرم و جنایت، نظریه های جرم و جنایت، هیدلانگ ، گادفردسون.