احمدرضا نظری چروده - استادیار زبان وادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی آستارا آستارا
محمد پوریاورچوبر - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی آستارا آستارا

مدینه ی فاضله یا آرمان شهر و شهرآرمانی از دیرباز در فکر و بیان علما و اندیشمندان بوده است. سخن واحدی که با تعابیرگوناگون در فرهنگ ها و مکاتب مختلفت توصیف وتشریح گردیده است.اماتعریف جامع وکاملی که می توان ازاین عنوان داشت این است که مدینه ی فاضله شهری برتراست که درآن ارزش هاحاکمیت دارد وسعادت بشر مطلوب همگان می باشد .در این مقاله سعی بر این بوده که تصویری روشن و شفاف از آرمان خواهی این شاعر مشهور معاصر برای یک جامعه ی مطلوب و ایده ال ارائه گردد. هدف این مقاله، بررسی مدینه ی فاضله ی شاعر معاصر، سهراب سپهری است.بر اساس تحقیق نگارنده،حضور مدینه ی فاضله را در شعر سهراب سپهری بیش از شاعران دیگر می تواندارزیاابی نماید.تنهایی سهراب سپهری چنان نازک و شکننده بود که با هر گام تند و محکمی شکسته میگشت. او در راه رسیدن به آرمان شهر،تعلقات دنیوی را به سویی افکند. وی به عمق مسائل می اندیشد و از کنار هیچ چیز به راحتی نمی گذرد.سهراب می خواهد دیگران را نیز برای رفتن به شهر آرمانی با خود همراه کند برای همین از خوبی ها و زیبایی های آن خبر می دهد.با توجه به معنای بنیادی مدینه ی فاضله و اینکه این موضوع دغدغه ی همیشگی بشر بوده،مساله ی مورد نظر در شعر این شاعر برجسته ی معاصر،از گونه های مختلف بررسی شد و مشخص شد که ،مدینه ی فاضله یا اتوپیای آرمانی اشعارش ،بسامد بیشتری دارد

آرمان شهر، اتوپیا، مدینه فاضله، سهراب سپهری، شعرمعاصر