بهبود سازگاری زیستی ایمپلنت فلزی با پوشش شیشه زیست فعال

شیشه زیست فعال (بایواکتیوگلاس) به دلیل توانایی در پیوند و همبندی با بافت نرم و سخت در ترمیم،درمان و شکسته بندی استخوان و پوشش کاشتنی بدن مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، تهیه، پوشش دهی و مشخصه یابی شیشه زیست فعال به روش سل- ژل بر روی فولاد زنگ نزن 316 ال بود. پودر شیشه زیست فعال به روش سل- ژل تهیه شد و سپس به کمک آنالیز حرارتی افتراقی DTA ارزیابی گردید. پودر شیشه زیست فعال در محلول شبیه سازی شده بدن SBF به مدت سی روز غوطه ور گردید و از روش طیف سنجی مادون قرمزFTIR)برای تشخیص و تأیید تشکیل لایه آپاتیت بر روی آن استفاده شد. پوشش شیشه زیست فعال به روش سل- ژل بر روی زیر لایه فولاد زنگ نزن 316 ال اعمال گردید. مورفولوژی و ریز ساختار سطح پوشش به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM بررسی گردید. از روش پراش پرتو ایکس XRD و آنالیز توزیع انرژی پرتو ایکس EDX نیز برای مشخص نمودن ترکیب فازها و عناصر در پوشش استفاده شد. آزمون های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی در دو محلول فیزیولوژیکی مختلف و به منظور مقایسه رفتار خوردگی نمونه های فولادی پوشش داده شده و بدون پوشش انجام گرفت. نتایج حاکی از تشکیل پوشش شیشه بدون ترک و یکنواخت بوسیله روش سل- ژل بر روی زیر لایه فولادی بود.

Keywords:

شیشه زیست فعال , زیست سازگاری , کاشتنی فلزی , مقاومت خوردگی